Tu gramy...

- Cieszę się, że wakcje spędziłaś miło. - Rzekł uśmiechając się szeroko do Luny. Lubił ją bardzo za emanującą z niej energię.. Była zawsze taka miła i pogodna.
- Pani profesor? - Spojrzał z przerażeniem na dziwnie wyglądającą profesor Sprout. Była jakaś dzika... zawsze miła i pogodna, a teraz?!

- A ty co robiłeś Harry? Ron? Opowiadajcie... - Uśmiechnęła się niewinnie do Rona.

- Co pani profesor?!- huknęłam wściekle w stronę Pottera, chciałam go tam udusić na miejscu! Zabić! Skurwiel pierdolony! Zdrajca Czarnego Pana!- Zmykać mi stąd, ale to już, bo będą punkty!
Warknęłam zdenerwowana odchodząc.

- Ja głównie siedziałem u Rona... - Odpowiedział na prędce Lunie, która najwyraźniej nie zwracała uwagi na Sprout.
- Lepiej się stąd wynośmy! - Krzyknął patrząc na przyjaciół.

- Co jej się stało? - zapytała zdezorientowana patrząc na Sprout.

- Nie wiem, może przesadziła z tym zielarstwem. Muszę już zmykać, cholibka.. Jeszcze kika spraw do załatwienia.. To widzimy się jutro, na lekcjach, co dzieciaki? - Odparł Hagrid uśmiechając się do przyjaciół.

- Pewnie to tak na starośc... - Podsumował zachowanie Sprout gdy opuścili już Wielką Salę. - Albo się czegoś nawąchała w tej cieplarni... co ty na to Hermiono? Do zobaczenia Hagridzie! - Dodał po chwili.

- Może przedawkowała Eliksir Euforii? - uśmiechnęła się pod nosem.

- Wiecie co kochani? Mam dość na dziś... Dobranoc. - Odeszła od stołu i wesoło poszła do swojego dormitorium. Położyła się do łóżka i zasnęła.

- Papa dzieciaki, do zobaczenia jutro. - Odparł Hagrid machając znajomym i poszedł z Kłem w stronę wyjścia.

-Dobranoc Luna- Uśmiechnęła się do przemiłej dziewczynki. Spojrzała na panią profesor...- Moim zdaniem to nie był żaden eliksir. - Powiedziała cicho do Harrego i Rona. Razem udali się do swoich dormitoriów. Hermiona ukończyła robić zadanie i poożyła się do łóżka. Wreszcie z wielkim trudem zasnęła.

Siedziała sama przed kominkiem w Pokoju Wspólnym Gryfonów. Zauważyła siedzącego samotnie Harrego. Ron gdzieś wybył, więc postanowiła z nim porozmawiać.
- Hej Harry - uśmiechnęła się.

Meredith otarła łzy i wyszła z toalety, spojrzała na swoje odbicie w lustrze, miała ochotę w nie uderzyć. Taka kompromitacja.. Zrezygnowana opuściła toalety i powoli udała się do swojego dormitorium, bardzo powoli, nie chciała widzieć się z bratem..

- Hej. - Spojrzał na Ginny. W blasku ognia odbijała się jej twarz uśmiechająca się do niego. Nie za bardzo wiedział jak zacząc rozmowę. - Eee... - Zaczął niepewnie. Uciął jednak i zrobił lekko czerwony. Skompromitował się.

Leżałem na łóżku. Dochodziła druga, a Mer jeszcze nie wróciła, faktycznie może trochę przesadziłem, najeżdzając na nią jak na pociąg towarowy.. Na nią ciężko było mi się złościć, gdyby to był kto inny miałbym go głęboko w dupie, ale Meredith to wkońcu moja siostra, jakieś uczucia w sobie podobno miałem. Zeszłem z piętrowego łóżka i wyszłem z domu idąc wzdłuż korytarza, było ciemno więc różdżką oświetlałem sobie drogę. - Meredith? - Spytałem słysząc jakieś odgłosy z dala.

- Buhuhuh! - Krzyknęła Jęcząca Marta - duch dziewczynki zabitej przez bazyliszka 50 lat temu. - Dokąd się wybieramy o tej porze? - Spytała oblatując chłopca wokół.

- Ja pierdole! - Krzyknąłem wpadając na ścianę. Czułem jak serce podchodzi mi do gardła, szybko się uspokoiłem widząc, że to Marta... - Idiotka. - Syknąłem. - Gówno Cię to interesuje. - Odparłem nadal idąc prosto szukając Mer.

- Tak najlepiej! "Idiotka!", "Gówno cię to interesuje!" - Recytowała wyjąc i szlochając. - Biedna Marta!

- Tak, tak, biedna.. A teraz spieprzaj, szukam siostry.. - Rzuciłem do wyjącej kretynki świecąc przed sobą różdżką.

- Ja wiem gdzie jest twoja siostra, ale ci nie powiem! - Krzyknęła pokazując mu język. - Tacy jak ty nie zasługują nawet na to by ze mną rozmawiac!

- To spieprzaj. - Powiedziałem złowrogo, a Marta sobie popłynęła. Chwilę później żałowałem, że tak zrobiłem, w końcu wiedziała gdzie jest Meredith. Szłem przez ciemny korytarz, nagle zauważyłem śpiącą Mer w kącie, nie chciałem jej budzić więc pomagając sobie różdżką wziąłem ją i jej królika Jamesa i doprowadziłem do naszego domu. Położyłem ją do łóżka, uprzednio zdejmując buty z jej stópek, Jamesa dałem do klatki i sam się położyłem.

Kroczyła samotnie poprzez korytarze Hogwartu. Była inna niż wszyscy ślizgoni. Ona jedyna nie potępiała szlam, ale tylko wtedy kiedy dziecko mugolskie nie będzie bezczelnie jej wyzywać. Tak więc, szła...
___________
Chcę coś podkreślić - Andree, w 1996 roku nie było MP3

Usiadła obok Harrego.
- I jak było na zajęciach? - zaczęła rozmowę przyglądając się lekkim rumieńcom chłopaka.

Hermiona pośpiesznie poszła z całym stosem książek do biblioteki. Zadanie domowe miała z głowy, więc postanowiła odpocząć choć na chwilę. Nie lubiła tego słowa. Po co komu odpoczynek - myślała. Zarzucia swoje gęste włosy i dumnie poszła dalej. W bibliotece roiło się od uczniów. Ku jej zdziwieniu zauważyła Rona kręcącego się koło regału, z którego miała wszystkie książki.
- Cześć Ronaldzie - rzekła uśmiechając się zadziornie.
- Pomożesz mi? - odrzekł łagodnym tonem. - Nigdzie nie mogę znaleźć właśnie tych książek - Wpatrywał się tępo w kartkę, na której były tytuły, które Hermiona przed chwilą położyła na półeczce.
- Ech... Ja je mam - Szepnęła przepraszająco do chłopaka. - Możesz je wziąść. Są bardzo ciekawe. - Powiedziała i wręczyła Weasley'owi z 5 kg książek.
- Jak myślisz, co się wczoraj stało pani Sprout?
- No nie wiem. Ale na pewno wiem, że to nie był żaden eliksir. - Powiedziała i przybliżyła się bliżej do ucha Rona. - Myślę, że to sprawka ciemniejszych sił. Ktoś chciał coś od niej wyciągnąć... - Powiedziała, podrapała się w brodę i zostawiła przyjaciela sam na sam z książkami.

- Byłoby by wszystko dobrze... gdyby nie Snape... ten facet obrzydził mi Obronę przed czarną Magią. - Rzucił do Ginny. - Rok temu Umbridge a teraz on... - Pokręcił głową. - A tobie jak dzisiaj poszło?

Mijała właśnie łazienkę Wrzeszczącej Marty. Usłyszała jakieś głosy. Weszła do środka.

- Przyszłaś mi dokuczac? - Spytała Marta spoglądające spode łba na Astorie. - Wszyscy tylko znęcają się nad biedną... Martą... - Dodała zanosząc się szlochem.

___

W tym czasie Lavender Brown razem z Parvati Patil odrabiały zadanie z Transmutacji w bibliotece.

-Nie... Marto. Przecież nigdy ci nie dokuczałam. - podeszła cicho do niej.

- Siema Astoria, cześć biedna Marto. Widziałyście gdzies Draca? Gdzieś mi się schował Sad

Muszę mu cosi powiedzieć.

Spojrzała w stronę dziewczyny.
-Nie widziałam go.